कविता                                                                                       

आफुले नजानेको
अरुले लेखेको
तर, पढ्दैं जाँदा चित्त नबुझेको
किताब जस्तै रहेछ, जीन्दगी !
शब्दहरुमा के–के नमिलेको
आश्चार्य बोधक चिन्ह जस्तै
लेख्न बाँकी छाडी
पूर्णबिराम दिए जस्तै
हिजोसम्म सँगैंको मान्छे
संझनामैं हराए जस्तै रहेछ, जीन्दगी !
कसैले,
बजारमा किनेर लगाएको
एक थान कपडा जस्तै
रहर पुर्याए पछि
बेवास्तामा फालिएको थाङ्ना जस्तै
निर्दयी मनको प्रतिबिम्ब जस्तै रहेछ, जीन्दगी !
वर्तमानमा फुलिरहेको अतित
संझनाको तृष्णाहरुमा कुँदिरहदा
मुहारको बिम्बहरु रंगिन देखिन्थ्यो
तिनै रंगिन तरेलीहरुमा
मुस्कुराउन नपाउदैं
ओईलिएर झरेको फूल जस्तै रहेछ, जीन्दगी !

                                                                 हाल : कलंकी, काठमाण्डौ