टोपबहादुर रायमाझीले नक्कली शरणार्थी प्रकरणमा संलग्नहरुबीचको लेनदेनका क्रममा गृह मन्त्रालयभित्रै विवाद भएको थियो

प्रहरी परिसर, काठमाडौं उच्च स्रोतबाट प्राप्त रायमाझीको बयानको विवरण

शरणार्थी प्रकरणमा मुछिएका केशवप्रसाद दुलालसँग सुजाता कोइरालाको घरमा जाने आउने क्रममा चिनजान भएको हो । सानु भण्डारी मेरो छिमेकी भएको हुँदा चिनजान भएको हो । सचिव टेकनारायण पाण्डे मेरो जिल्लावासी भएको र नेपाल सरकारको सचिव भएको हुँदा चिनजान भएको हो । इन्द्रजित राईसँग पार्टीको कामको सिलसिलामा चिनजान भएको हो । पूर्वमन्त्री बालकृष्ण खाँणलाई विद्यार्थी राजनीति गर्ने क्रममा चिनेको हुँ ।

भुटानी शरणार्थी सम्बन्धी समस्याको स्थायी र दीर्घकालीन समाधानको उपायहरू पहिल्याउन बालकृष्ण पन्थीको संयोजकत्वमा कार्यदल गठन भएकोसम्म जानकारी छ, त्यो बाहेक अन्य कुरा मलाई जानकारी भएन । मैले इन्द्रजित राईलाई चिनाइदिएको भन्ने कुरा सरासर गलत हो ।

इन्द्रजित राई र प्रतिवादी सानु भण्डारीबीचको लेनदेन विषयमा उहाँहरुले जान्ने कुरा हो, मलाई जानकरी छैन । उहाँले मलाई दिएको भनेको कुनै रकम लिएको छैन, सन्दीप रायमाझी (छोरा) को खातामा जम्मा गरेको रकम सम्बन्धमा उनैले नै स्पष्ट पार्ने छन् ।

सानु भण्डारीको घरबाट बरामद भएको डायरीमा मेरो नाम लेखी पटक पटक मलाई रकम दिएको भनेको कुरामा सत्यता छैन । उनीहरुले के कुन प्रयोजनको लागि उक्त कुरा लेखेका हुन् मलाई जानकारी भएन, सो रकम मैले लिएको छैन ।

मेरो छोरा सन्दीप रायमाझीसँग कम्पनीमा साझेदारीको कुरा सन्दीपले दिएको बयानबाट नै देखिन्छ । मलाई रकम दिएको भन्ने जति पनि विवरणहरु छन, त्यसमा कुनै आधार र सत्यता छैन, उनले ठूलो रकमको चेक काटेर आफ्नै घरमा राखेको सवाल होस् वा आफ्नो डायरीमा विभिन्न प्रकारका रकमहरु के–कुन प्रयोजनका लागि लेखेका हुन मलाई जानकारी भएन ।

केशवप्रसाद दुलाल र सानु भण्डारीले हामीहरुको भेटघाट नभएको धेरै समय भयो, व्यावसायिक साथीहरुले हेलिको व्यवस्था गरेका छन, गोसाईंकुण्ड गई फ्रेस भएर आउनुपर्‍यो भनी मलाई केशवप्रसाद दुलालले आग्रह गरेको र मैले समय छैन भन्दा उनीहरुले धेरै समय लाग्दैन जान आउन ३० मिनेट, १५ मिनेट घुम्न गरी जम्मा ४५ मिनेट मात्र हो भनेको हुँदा म सहमत भई गोसाईंकुण्ड गई फोटो खिचाई फर्किएका हौं।

इन्द्रजित राई मैले पहिलेदेखि चिनेका व्यक्ति हुन् । कामविशेषले गृह मन्त्रालय जाँदा मैले प्रायः इन्द्रजित राईलाई नै बढी भेट्ने गरेको थिएँ । २०७७ पुस १६ गते म आफ्नै कामविशेषले गृह मन्त्रालय गएको बखत स्वकीय सचिवको कार्यालयमा बसिरहेको अवस्थामा इन्द्रजित राईको कार्यकक्षमा छलफल सुनें । ठूलो स्वरमा आवाज आएको हुँदा म पनि कार्यकक्षमा छिरे, त्यहाँ जाँदा इन्द्रजित राई, सानु भण्डारी र केशवप्रसाद दुलालबीच लेनदेन सम्बन्धी विवाद भएको सुनेको हुँ ।

कार्यकक्षबाट बाहिर आएपछि सानु भण्डारी र केशवप्रसाद दुलाललाई ‘डुप्लिकेट काम गरेका त छैनौ ?’ भनी सोध्दा निजहरुले हामी पूर्वका मानिस हौं, शरणार्थीका लागि पनि हामीले डुप्लिकेट काम गर्छौ होला र भनी प्रति प्रश्न गरेका थिए । इन्द्रजित राईलाई सानु भण्डारीसँग मैले परिचय गराइदिएको भन्ने कुरा सत्य होइन ।

भुटानी शरणार्थीको विषयमा कार्यदल बनाउनेसम्मको कुरा मलाई थाहा छ, उक्त समितिका संयोजक बालकृष्ण पन्थी मेरो छिमेकी जिल्ला र सहसचिव समेत भएको हुँदा चिनजान थियो । मैले यो विषयमा सुरुदेखि नै आफ्नो धारणा स्पष्ट राख्दै आएको छु, बाँकी रहेका पीडित भुटानी शरणार्थीहरुको दीर्घकालीन समाधान हुनुपर्दछ भन्ने मेरो धारणा रही आएको छ ।

गैरभुटानी शरणार्थीलाई भुटानी शरणार्थी बनाई अमेरिका पठाउने कामले नेपालको अन्तर्राष्ट्रिय छवि उपर अपमान हुन्छ भन्ने मलाई लाग्छ ।

मेरो छोरा पक्राउ परी हत्कडी लगाएको खबर सुनेकोले आफूलाई पनि पक्राउ गरी हत्कडी लगाउँछन् भन्ने लागेकोले मन बिग्रिएको हुँदा केही अवधि सम्पर्कविहीन भएको थिएँ, सोही क्रममा प्रहरीले खोजतलास गर्ने क्रममा पक्राउ परेको हो । कदम रोकिएको मात्र हो, आफैं सम्पर्कमा आउने क्रममा थिएँ ।